تاریخ ادبیات (20087349)(2)pp. 85-112
مثنوی عاشقانۀ گل و نوروز خواجوی کرمانی، شاعر نامدار و خلّاق قرن هشتم، اوّل بار به همّت «کمال عینی» و بار دوم به کوشش «سعید نیاز کرمانی» تصحیح شده است. این دو تصحیح نواقص و ایرادات متعدّدی دارند. مهمترین ایراد کار دو مصحّح، روشمند نبودن کار آنهاست یعنی آن‌ها بر اساس نسخههای موجود، روش مشخّص و مطلوبی را برای تصحیح متن اختیار نکردهاند. علاوه بر این، توجّه نکردن به ویژگیهای سبکی، معنای کلمات و معنی بیت و روایت داستان، سببساز بیشتر بدخوانیها از این متن ارزشمند شده است. هرچند نیاز کرمانی بخشی از ایرادات تصحیح کمال عینی را برطرف کرده است امّا همچنان متن مصحَّح ایشان نیز خطاها و کاستیهایی دارد که این تصحیح را از یک متن علمی و منقّح دور میسازد. نگارندگان در تحقیق حاضر به روش توصیفیـتحلیلی تلاش کردهاند این دو تصحیح را در بوتۀ نقد قرار دهند و نشان دهند این متن ارزشمند نیازمند تصحیح جدید و علمی است.
